Η Τελική Λύση
Στις αρχές του 1942, ο πόλεμος είχε ήδη μετατραπεί σε παγκόσμιο μετά την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ και την κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία στις Η.Π.Α. Την 1η Ιανουαρίου 1942 η μεγάλη αντιφασιστική συμμαχία είχε συγκροτηθεί ύστερα από την υπογραφή της διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών από τη Σοβιετική Ένωση, τις Η.Π.Α., τη Μ. Βρετανία και εξόριστες κυρίως κυβερνήσεις, ενώ το ναζιστικό καθεστώς θεωρούσε ότι υπερασπιζόταν την ευρωπαϊκή ήπειρο και τις παραδόσεις της ενάντια στον υπόλοιπο πλανήτη. Η μάχη της Αγγλίας νωρίτερα αλλά και οι ρωσικές αντεπιθέσεις κατά την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα του χειμώνα και της άνοιξης 1941-1942 -ανεξάρτητα από την τελική τους έκβαση- ανέδειξαν ότι η Γερμανία δεν ήταν πια ο σίγουρος νικητής του πολέμου.
Ταυτόχρονα, οι αρχικές επιτυχίες στο ανατολικό μέτωπο «μέθυσαν» γερμανικό στρατό και ναζί επικεφαλής, οι οποίοι επιδόθηκαν σε έναν ανελέητο πόλεμο καταστροφής. Η διασφάλιση της ναζιστικής υπεροχής στην Ευρώπη μέσα από τη μαζική αναδιανομή του πλούτου στις σοβιετικές περιοχές σε βάρος των ντόπιων πληθυσμών τώρα γινόταν πραγματικότητα· ωστόσο οι μαζικές δολοφονίες εβραϊκών και ντόπιων πληθυσμών μακροπρόθεσμα αντιστάθμισαν τα οικονομικά οφέλη, καθώς οδήγησαν στη βαθμιαία εξάντληση μιας πολύτιμης πηγής πλούτου, της εργατικής δύναμης.
Η σοβιετική επικράτεια έγινε το θέατρο των πρώτων μαζικών εξοντώσεων εβραϊκών πληθυσμών τόσο από τους ναζί, τα Einsatzgruppen (ειδικές μονάδες επιφορτισμένες με τις μαζικές δολοφονίες, Εβραίων, Μπολσεβίκων και άλλων ιδεολογικών εχθρών) όσο και από ντόπιους δωσίλογους. Οι μαζικές δολοφονίες -ακόμη και γυναικόπαιδων- των πρώτων πέντε εβδομάδων της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, στο Γκάρσντεν (Garsden), στο Μπιάλιστοκ (Bialystok) κ.ά. αποκάλυψε ότι η δυσκολία της οργάνωσης, τα ηθικά ζητήματα και οι πολιτικοί κίνδυνοι ενός σχεδίου μαζικής εξόντωσης των Εβραίων μπορούσαν να ξεπεραστούν.
Από τις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων της Σοβιετικής Ένωσης χρειάστηκαν πέντε μήνες για να γίνει το πέρασμα σε ένα πιο περίπλοκο πρόγραμμα εφαρμογής της «Τελικής Λύσης» σε πανευρωπαϊκή κλίμακα με βιομηχανικό σχεδιασμό.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Bauer Yehuda, A History of the Holocaust. Franklin Watts, Νέα Υόρκη
- Browning Christopher, The Origins of the Final Solution: The Evolution of Nazi Jewish Policy, September 1939 – March 1942, Yad Vashem, Ιερουσαλήμ
- Friedlander Saul, Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι, Πόλις, Αθήνα 2013.
- Hilberg Raoul, The Destruction of the European Jews(3η εκδοση.), CT: Yale Universit Press, Νιου Χέβεν 2003
- Μαργαρίτης Γιώργος, Πλημμυρίδα και άμπωτη. Ο ευρωπαϊκός 20ός αι., Βιβλιόραμα, Αθήνα 2014.
- Roseman Mark,The Wannsee Conference and the Final Solution, Metropolitan Books, Υόρκη
- Dawidowicz, Lucy S. (1986). The War Against the Jews, 1933–1945, Free Press, Νέα Υόρκη1986.
- Friedlander Saul, Η ναζιστική Γερμανία και οι Εβραίοι, Πόλις, Αθήνα 2013.
- Hedi Enghelberg (1997). “The Trains of the Holocaust”. Enghelberg.com, revised.
- Hilberg, Raul, The Destruction of the European Jews, Yale University Press, Νιου Χέβεν 2003.
- Kranzler, David, The Man who Stopped the Trains to Auschwitz: George Mantello, El Salvador, and Switzerland’s Finest Hour. Syracuse University Press, Syracuse, Νέα Υόρκη 2000. Το 1998 έλαβε το Egit Prize (Histadrut) για το καλύτερο σενάριο για το Ολοκαύτωμα.
- Gurdus, Luba Krugman, The Death Train: A Personal Account of a Holocaust Survivor, National Council on Art in Jewish Life, Νέα Υόρκη 1978
ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ