Οι  Άριοι

Από τη στιγμή που η «φυλή» έγινε κριτήριο για την αξιολόγηση και την ιεράρχηση των πολιτισμών και των ανθρώπων, πολλαπλασιάστηκαν οι αναζητήσεις για τον προσδιορισμό των απόμακρων στον χρόνο πηγών της ανισότητας. Οι πλέον σημαντικές εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα της ψευδο-επιστήμης του ρατσισμού έγιναν στη Γαλλία, χάρη στο έργο κυρίως του Αρτούρ Ντε Γκομπινό (Arthur de Gobineau, 1816-1882). Ο λογοτέχνης, φιλόσοφος και διπλωμάτης Γκομπινό υπηρέτησε σε πολλά, εξωτικά τότε, μέρη του κόσμου (Περσία, Βραζιλία) ενώ φαίνεται πως επηρεάστηκε από το πέρασμά του από την Αθήνα, όπου υπηρέτησε ως Πληρεξούσιος (Πρέσβης) της Γαλλίας ανάμεσα στα 1864 και στα 1868. Ήταν η εποχή που η Γαλλία, κάτω από το αυτοκρατορικό καθεστώς του Ναπολέοντα του Τρίτου, ανοιγόταν προοδευτικά στους δρόμους της αποικιακής εξάπλωσης ενώ, ταυτόχρονα, επανάβρισκε τον κεντρικό ευρωπαϊκό της ρόλο σε μια ήπειρο που πλέον διαμορφωνόταν με άξονα τα έθνη και τους αντίστοιχους εθνικισμούς. Και το ένα και το άλλο πεδίο προϋπέθεταν τη θεωρητική αποτύπωση των νέων καταστάσεων και αλλαγών.

Στα 1853 ο Γκομπινό, ήδη θεωρητικός του μοναρχισμού και των πλέον συντηρητικών ερμηνειών του τότε κόσμου, δημοσίευσε το έργο του, Δοκίμιο πάνω στην ανισότητα των ανθρώπινων φυλών (Essai sur l’ inegalité des races humaines).  Η διαπίστωση που έκανε, ότι απουσιάζει η οποιαδήποτε απόδειξη ότι οι φυλές των εγχρώμων προέρχονται από τους κοινούς προγόνους των ανθρώπων, τον Αδάμ και την Εύα, θεμελίωνε τη βαθιά του πεποίθηση ότι οι άνθρωποι χωρίζονταν στους ευλογημένους από τον Θεό και στους άλλους, τους οποίους πιθανόν ουδείς ευλόγησε.

Μια αρχαία λέξη, η «άρια (arya)», που στα σανσκριτικά είχε την έννοια του πιστού, του άριστου, του ευγενούς, αποτύπωσε αυτή την ευλογημένη κατηγορία των ανθρώπων. Επρόκειτο για τους Ινδο-ευρωπαίους των οποίων το γενεαλογικό δένδρο, έδειχνε προς τους πρωτόπλαστους, τον Αδάμ και την Εύα. Οι  Άριοι εξαιτίας της καταγωγής τους αλλά και εξαιτίας της ιδιαίτερης σχέσης τους με την πορεία του πολιτισμού, μπορούσαν να θεωρηθούν ανώτερη ή κυρίαρχη φυλή. Ο πολιτισμός εξάλλου, όπως τον όριζαν στην Ευρώπη του 19ου αιώνα ήταν ευρωπαϊκό προνόμιο, δηλαδή ανήκε στην ινδοευρωπαϊκή φυλή.

Σε αναζήτηση της ανώτερης φυλής:

Από το, Meyers Blitz-Lexikon, Leipzig, 1932

Από το, Meyers Blitz-Lexikon, Leipzig, 1932 (Πηγή: www.ajammc.com )

Φυλές της Μεσογείου (πηγή: https://www.humanbiologicaldiversity.com/Race_Face_Plates.htm )

Φυλές της Μεσογείου (πηγή: https://www.humanbiologicaldiversity.com/Race_Face_Plates.htm )

Το έργο του Γκομπινό τροφοδότησε πολλούς κλάδους της μετέπειτα ρατσιστικής θεωρίας και βρέθηκε στις πηγές ενός δυναμικού συντηρητικού πνευματικού και πολιτικού κινήματος που σφράγισε τη γαλλική και την ευρωπαϊκή ιστορία τα μετέπειτα χρόνια με τελικό δημιούργημά του τον ναζισμό. Διανοούμενοι όπως ο Μορίς Μπαρές (Maurice Barres, 1862-1923) και ο Σαρλ Μοράς (Charles Maurras, 1868-1952), κινήματα όπως η μοναρχική Action Française και υποθέσεις όπως εκείνη του Ντρέιφους, έδωσαν στη Γαλλία, για ένα διάστημα, την πρωτοκαθεδρία στη διαμόρφωση θεωριών μισανθρωπίας. Υπήρχε εξάλλου η πληγή της αποικιοποίησης της Αλγερίας, όπου, στη δεκαετία του 1880, Γάλλοι έποικοι (πολλοί από τους οποίους – τραγική ειρωνία – ήσαν εξόριστοι Κομμουνάροι του 1871) εφάρμοσαν για πρώτη φορά στην Κωνσταντίνη ένα σύστημα διαχωρισμού της κοινωνικής ζωής των ανθρώπων ανάλογα με το χρώμα τους και τη φυλή στην οποία ανήκαν. Αργότερα αυτό το σύστημα ονομάστηκε Απαρτχάιντ.