Νόμοι της Νυρεμβέργης

Αντισημιτική εκστρατεία στη Γερμανία, 1 Απριλίου 1933. Η πινακίδα καλεί τους Γερμανούς να μην ψωνίζουν από καταστήματα Εβραίων. (Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82#mediaviewer/File:Anti-Semitismus_1933.jpg )

Αντισημιτική εκστρατεία στη Γερμανία, 1 Απριλίου 1933. Η πινακίδα καλεί τους Γερμανούς να μην ψωνίζουν από καταστήματα Εβραίων.
(Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/ )

Ήδη από το καλοκαίρι του 1934 το αξίωμα του προέδρου του Ράιχ, του καγκελαρίου και του αρχηγού του στρατού συγχωνεύθηκαν σε ένα. Ο Χίτλερ έγινε Φύρερ και απόλυτος άρχοντας του γερμανικού έθνους. Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης, ή και Φυλετικοί Νόμοι της Νυρεμβέργης, αποφασίστηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1935 στο 7ο Συνέδριο (Συνέδριο της Ελευθερίας) του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών (NSDAP) στη Νυρεμβέργη.

Αντιεβραϊκά μέτρα είχαν ξεκινήσει στη Γερμανία από το 1933 αλλά με τους νόμους αυτούς οι εθνικοσοσιαλιστές έχτισαν τη νομική βάση για τον αντισημιτισμό τους.  Αφαιρούνταν από τους Εβραίους τα πολιτικά τους δικαιώματα και δημιουργούνταν οι νομικές προϋποθέσεις για την απομόνωσή τους από την περιβάλλουσα κοινωνία. Στην πραγματικότητα το κράτος που καλούνταν να προστατεύει τους πολίτες του, έθετε εκτός νόμου και εκτός της ιδιότητας του πολίτη πλήθος ανθρώπων με πρώτους τους Εβραίους κατοίκους της Γερμανίας και στη συνέχεια όλους τους άλλους «δυσάρεστους». Οι αντιφρονούντες βρίσκονταν ήδη στο Νταχάου…

«Για να εξασφαλίσει κανείς μια φυσιολογική ζωή στο Τρίτο Ράιχ, έπρεπε πρώτα να αποδείξει ότι δεν ήταν Εβραίος ή ότι δεν ανήκε σε κάποια από τις λιγότερο ‘αξιόλογες ομάδες’. Οι απαιτήσεις ήταν ιδιαίτερα αυστηρές για όσους ήθελαν να γίνουν -ή να παραμείνουν- μέλη του κόμματος ή δημόσιοι υπάλληλοι» (Saul Friendlander, 2013, σ. 180)